Yâd Programı Konuşması, 2002

Allah'ın (c.c.) selamı, rahmeti ve bereketi üzerinize olsun.

Çok değerli, aziz ve seçkin misafirlerimiz.

Sevgili babam Mahmud Es'ad Coşan'ı, hasret ve muhabbetle yâdetmek üzere toplanmış bulunuyoruz.

Hoşgeldiniz. Hepinizi sevgiyle selamlıyorum.

Böylesi güzel, anlamlı, seviyeli bir toplantının gerçekleşmesinde emeği geçen tertip heyetindeki arkadaşlarıma teşekkür ediyorum.

Bu akşam birincisini idrak ettiğimiz anma toplantısına gösterdiğiniz teveccühten dolayı çok memnunum. 

Kalbim, bu birlikteliği paylaşmak için çırpınıp salona sığamayan, çaresiz kalan dostlarımla ve sizlerle beraberdir.

Gönüllerimizi, sevgiyle birbirine kenetleyen yüce yaratıcımıza sonsuz hamd-ü sena ediyorum. Dilerim ki, her sene diğerinden daha güzeli düzenlenecek olan bu anma etkinlikleri, sevdiklerimize kavuşacağımız zamana kadar uzanan, hayırlı, hoş birer vesile olsun. 

Onsuz yaşamaya alışamayıp her daim özlediğimiz, özledikçe içimizdeki burukluğun arttığı ve maalesef yeryüzündeki sosyal dengesizlik ve buhranların zirveye ulaştığı bir dönemde yaşıyoruz. 

İnsanlar, varoluşlarının manasını araştırmak, anlamak yerine kişisel menfaat, ihtiras ve heveslerinin esiri, ecellerine ve acınacak vahim akıbetlerine koşuyorlar. 

Düşmanlar ise sinsi ve hain. Dost gözüküp, maddi imkanlarıyla göz boyuyor, yanlışı doğru gösteriyor, adil ve dürüst gibi davranıyorlar. Amaç hedefleri saptırmak, yoldan çıkartmak, sömürmek, istismar etmek, neticede ebedî saadetten mahrum etmek. 

Aman dostlar! Sakın aldanmayın! Hayat umduğumuzdan daha hızlı geçer, farkına varamazsınız. Yanlışta oyalanacak kadar zamanımız, lüksümüz yok. 

Gelin, hep bir olalım, birlik olalım. Köstek olmayalım. Baltalamayalım. İçimizdeki, kötülüğü emreden, benliğimiz başta olmak üzere, tüm kötülüklerle mücadele edelim. 

Düşmanla işbirliği halinde olmayalım. Nifak dahil, hastalıklarımızı teşhis ve tedaviye çalışalım. İkinci bir şansımız olmayacak. Verilmeyecek. Ecel geldiği zaman duyulan pişmanlık fayda etmez. Oysa kurtuluş çok kolay. İnatçılık etmeyelim. Kendimizi kandırmayalım. 

Allah'ın (c.c.) varlığını, kudret ve azametini, nefislerimizin aczini kabul edelim. O'na yönelelim. O'nun rızasını kollayalım. O'nun sevgisini kazanmanın, yollarını öğrenelim. Çünkü O, inanan ve yolunda faydalı ve güzel işler yapanlara cennet ve sonsuz nimetler vadediyor. Allah'ın (c.c.) vaadi haktır. 

Bu anlamda babamın hayatı Allah'ın, (c.c.) sevdiği kullarına karşı muamelesinin çok çarpıcı bir örneğidir. Bakın bunu 2 Şubat 2001 tarihinde, yani vefatından sadece iki gün evvel yaptığı sohbetinde, nasıl dile getiriyor. Sizlerden bu sohbetin özellikle sonuç kısmını çok dikkatli dinlemenizi ve anlamanızı rica ediyorum. 

Orada babamın ifade ettiği kadere rıza, teslimiyet ve kavuşma bilinci, hepimizin hafızalarına işlenmelidir. Sohbetin sonunda yapılan bu dua, ahiret âlemindeki makamı ile ilgili bir yakarış ve bizlere bir vedadır. Bu niyazda ümitsizlik yok, pişmanlık yok, gönül rızası var, görevini tamamlamanın verdiği huzur, rahatlık var, kavuşma sevinci var. Allah (c.c.) hepimizin akıbetini hayır eylesin. Dünyanın süs, ziynet ve geçici güzelliklerinden, aldatmacalarından sıyrılıp Firdevsi Âlâ Cennetine girmemizi ve orada Cemâlullah'ı seyretmeyi, sevdiklerimizle beraber nasib etsin. 

İnşallah ben de bu yolun aciz bir hizmetkarı olarak sorumluluklarımın şuurunda bayrak yarışını devam ettirecek, isyankar, gafil, şaşkın ve kıymet bilmez ordusuna rağmen muzaffer olan serasker babam gibi bu uğurda sonuna kadar gayret edeceğim. 

Allah'a (c.c.) emanet olun.

Muharrem Nureddin COŞAN

4 Şubat 2002