Namaz Vakitleri

20 Şevvâl 1446
18 Nisan 2025

İmsak

04:43

Güneş

06:15

Öğle

13:09

İkindi

16:52

Akşam

19:52

Yatsı

21:19

Detaylı Arama

Allah'tan Korkmak

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Cuma Sohbetleri (MZK)

22 Muharrem 1399 / 22.12.1978
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İzlendi/Dinlendi Olarak İşaretle Görsel Kazan

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid KOTKU Hocamızın sohbetleri, kendi seslerinden konulara yaklaşımı, açıklamaları, değerlendirmeleri ve tavsiyeleri, sizlerin istifadesine sunulmuştur.
Mehmed Zâhid KOTKU, geçtiğimiz asırda yaşamış (1897-1980) bir mürşid-i kâmil, bir sâlih insan, bir Allah dostudur. Ömrü boyunca tebliğ ve irşad çalışmaları içinde bulunmuş, milletimize ve ülkemize hizmet eden nice kıymetli kadrolar, devlet adamları yetiştirmiştir.

Gümüşhaneli Hazretleri tarafından başlatılan Ramûzü’l-Ehâdîs dersleri, takipçileri tarafından devam ettirilmiştir. İskenderpaşa Camii’nde Mehmed Zâhid KOTKU (Rh.A) Hocamız bu dersleri 1958’den 1977 yılına kadar sürdürmüş; 1977’den sonra ise, Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamız devam ettirmiştir.

İlk zamanlar düzenli olarak pazar günleri ikindiden sonra bir saat, cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamıza bırakmışlar, kendileri cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır.

Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.

Tümünü Göster

Hata Bildir/Öneride Bulun

Allah'tan Korkmak

Mehmed Zahid KOTKU

Mehmed Zahid KOTKU#MZK

Cuma Sohbetleri (MZK)

22 Muharrem 1399 / 22.12.1978
İskenderpaşa Camii/ İstanbul

İzlendi/Dinlendi Olarak İşaretle Görsel Kazan

Açıklama

Gönül dostu, âlim Mehmed Zahid KOTKU Hocamızın sohbetleri, kendi seslerinden konulara yaklaşımı, açıklamaları, değerlendirmeleri ve tavsiyeleri, sizlerin istifadesine sunulmuştur.
Mehmed Zâhid KOTKU, geçtiğimiz asırda yaşamış (1897-1980) bir mürşid-i kâmil, bir sâlih insan, bir Allah dostudur. Ömrü boyunca tebliğ ve irşad çalışmaları içinde bulunmuş, milletimize ve ülkemize hizmet eden nice kıymetli kadrolar, devlet adamları yetiştirmiştir.

Gümüşhaneli Hazretleri tarafından başlatılan Ramûzü’l-Ehâdîs dersleri, takipçileri tarafından devam ettirilmiştir. İskenderpaşa Camii’nde Mehmed Zâhid KOTKU (Rh.A) Hocamız bu dersleri 1958’den 1977 yılına kadar sürdürmüş; 1977’den sonra ise, Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamız devam ettirmiştir.

İlk zamanlar düzenli olarak pazar günleri ikindiden sonra bir saat, cuma günleri öğleden önce 45 dakika hadis dersleri yaparlarken, son yıllarında hadis derslerini Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN hocamıza bırakmışlar, kendileri cuma namazından sonra 10-15 dakikalık kısa konuşmalar yapmaya başlamışlardır.

Bu konuşmalar irticalen yapılmış, bazen bir sahabeden bahsetmişler, bazen güncel bir olayı konu edinmişlerdir. Bu konuşmalar 1978 yılında başlamış, vefatına kadar devam etmiştir. Son konuşmaları vefatından bir hafta önce, 6 Kasım 1980’de Medine’de kaydedilmiştir.

Tümünü Göster

Hata Bildir/Öneride Bulun

Konuşma Metni

Bismillâhirrahmânirrahîm.

El-Hamdü lillâhi Rabbi'l-âlemîn. Hamden kesîran tayyiben müberaken fîhi alâ külli hâlin ve fî külli hîn. Ve's-salâtu ve's-selâmu alâ seyyidi’l-evvelîne ve’l-âhirîn, Muhammedini'l-Mustafa ve alâ âlihî ve sahbihî ve men tebi'ahû bi-ihsânin ecma’îne’t-tayyibîne’t-tâhirîn.

Emmâ ba'dü fe-kâle rasûlullahi sallallahu aleyhi ve sellem.

İzâ ehaze’l-müezzinü fi’l-ezâni vada’a’r-rabbü yedehû alâ ra’sihî. Fe-lâ yezâlü kezâlike hattâ yefruğa mine’l-ezâni. Ve innehû le-yağfiru lehû medde savtihî. Fe-iza ferağa kâle’r-rabbü sadakte abdî ve şehidte şehâdete’l-hakkı fe-ebşir.

Sadaka rasûlüllâh, fî mâ kâl, ev kemâ kâl.

Peygamberimiz, efendimiz Muhammed-i Mustafa sallallahu aleyhi vessellem. Hadîs âlimi Deylemî’nin Müsnedü’l Firdevsinde, o isimli kitabında Enes radıyallahu anh’den rivayet ettiği bu hadîs-i şerifinde buyuruyor ki;

İzâ ehaze’l-müezzinü fi’l-ezâni. Müezzin ezana başladığı zaman, Kayseri ezanı veya Samsun ezanı. Başladığı zaman. Vada’a’r-rabbü yedehû alâ ra’sihî. Cenâb-ı Hak Teâlâ elini müezzinin başına koyar, Fe-lâ yezâlü kezâlike hattâ yefruğa mine’l-ezâni. Ve ezanı bitirinceye kadar bu durum devam eder. Bu durumda kalır. Şimdi Cenâb-ı Hak elini müezzinin başına koyar. Cenâb-ı Hak, Kuran-ı Kerim de buyuruyor ki:

Bismillâhirrahmânirrahîm.

Leyse ke-miślihi şey’ün. (42/Şûrâ 11)

Cenâb-ı Hakk’a benzer onun gibi bir şey yoktur. Yani Cenâb-ı Hakk’a neyi benzeteceğiz. Cenâb-ı Hak ne gibidir diyeceğiz. Hiçbir şeye benzetemeyiz. Leyse kemiślihi şey-un. Mahlûkatının hiç birine benzemez. Sıfatlarından bir tanesi Muhâlefetün Li'l-Havâdis. Yarattıklarından farklı olduğudur. Cenâb-ı Hakk nasıl?

Peygamber efendimiz diyor ki; Cenâb-ı Hakk’ın nasıl olduğunu düşünmeye kalkmayın. Çünkü aklınız ermez. Cenâb-ı Hakk’ın niceliğini, nasıl olduğunu, niteliğini anlayamazsınız. Fakat kudretini düşünün, nimetlerini düşünün, mahlûkatının ibretlerini düşünün falan ama Cenâb-ı Hakk’ın zatını bilemezsiniz. Yani ne gibidir diyelim. Elektrik gibidir mi diyelim. Elektrik onun yarattığı bir şey. Rüzgâr gibidir mi diyelim. Rüzgâr onun yarattığı bir şey. Hava gibidir mi diyelim. Su gibidir mi diyelim. Hiçbir şey diyemeyiz. Diyemeyiz çünkü onun gibidir diyecek bir şey yok. Ona benzeyen bir şey yok.

Şimdi onun gibi bir şey olmadığına göre Cenâb-ı Hak elini müezzinin başına koyar ne demek? Yani eli ne demek? Yüzü ne demek Cenâb-ı Hakk’ın?

Bu ince bir konudur. Yani elini başına koyar demek. Böyle bir büyük zat, bir küçük çocuk güzel bir şey yaptığı zaman, aferin evladım, maşallah, ya çokta akıllıymışsın sen, aferin sana, bu yaşında hiç ümit etmiyordum. Aferin falan.

Elini başına koymak insanlarda neye dalalet ediyor? Muhabbete dalalet ediyor. Sevdiğini, takdir ettiğini, beğendiğini gösteriyor. Demek ki müezzini Cenâb-ı Hak seviyor. Neden? Cenâb-ı Hakk’ın ibadetine çağırıyor müezzin. Boşuna mı bağırıyor. Ayağına çivi battı da mı bağırıyor. Allah’ın ibadetine gelin ey insanlar diyor. Söylediği sözlerin hepsi muhteşem. Allah'tan başka mabut yoktur. Niye boş şeylere tapınıyor bu müşrikler, kâfirler?

Ancak Allah’a ibadet etmek lazım. Muhammed onun Resûludür. İnsan Allah’a ibadet ederse felaha erer. Haydin felaha gelin, kurtuluşa gelin. Niye öyle uzak duruyorsunuz? Kendinizi kurtaracak, faydalı olan şey burada, buraya gelin. Namaza gelin. Allah en büyüktür. Her şeyden büyüktür. Büyüklüğünü, kudretini anlayıp, size nimetini anlayıp, ikramını, ihsanının anlayıpta ona şükre gelin. Teşekküre gelin. Hamd ü senaya gelin. Secdeye ibadete gelin demiş oluyor. Yani ezan çok muazzam manaları ihtiva eden, çok büyük bir ibare. Çok büyük bir efendim davet. Eh bunu bir de müezzin yüksek bir yere çıkıyor, herkes duysun diye, görsün diye. Yüksek sesiyle, bağırarak söylüyor, ilan ediyor, tebliğ yapıyor, minareden tebliğ yapıyor. Şimdi o kâfirler, o müşrikler, yeni caminin önünden geçerken, o gayrimüslimler duymuyorlar mı hiç yahu Allahu Ekber’i?

Muhammed’in onun elçisi olduğunu, resulü olduğunu hiç duymuyorlar mı? Bu ifadeleri kulakları işitmiyor mu? İşitiyor, ne olacak? Ne demek istiyorsun hocam. Ahirette hepsinin hesabı olacak.

Ey kulum! Niye bana güzel kulluk etmedin? Diye soracak Cenâb-ı Hak. Niye yanlış inançta, yanlış dinde kaldın? Bilmiyordum. Sus, utanmaz, terbiyesiz, yalancı. Sen Yeni Camii den geçerken, minareden müezzin bağırmıyor muydu? La ilâhe illallâh diye. Allah en büyüktür diye. Muhammed onun elçisidir diye. Niye ona kulak vermedin? Niye davete icabet etmedin? Allahu Teâlâ hazretleri namına sesleniyor o müezzin. Kendisine mi çağırıyor? Evine mi çağırıyor? Ey ahali! Bizim eve gelin. Bizde çorba mı var diyor? Çay mı var diyor? Zaten o kadar ahaliyi kim evinde barındırabilir?

Yeni Cami’nin Eminönü meydanında durumunu düşünün. Etrafındaki kalabalığı düşünün. Padişah bile ağırlayamaz, Topkapı Sarayına çağırsa. Sıraya bindirir işi. Siz bir kısmınız şurada otururken, ötekisi sofraya gelsin. Durun bakalım acele etmeyin, onlar gittikten sonra onları savalım size sıra gelir. Cenâb-ı Hakk’ın yoluna çağırıyor. Cenâb-ı Hakka ibadet’e çağırıyor. Haydin namaza gelin diyor onun için çok kıymetli.

Yani ben burada hadi Salih, hadi Seyyid, hadi Ömer efendi ezan okunuyo dediğim zaman, çok büyük ikramda bulunuyorum haberiniz olsun. Komisyonu mu isterim. Çok büyük bir ikram oluyor yani. Allahu Teâlâ hazretleri mübarek bir iş yaptığı için müezzin, elini müezzinin başına koyar, ezan bitinceye kadar.

Demek ki, çok muhabbet ediyor. Çok seviyor, ezan okuyan kulunu.

Onun için Allah rızası için ezan okumaya, müezzinlik yapmaya koşturması lazım milletin. İstanbul’da, Eskişehir de, Kütahya da Erzurum da. Adam emekli olmuş. Be mübarek ne duruyorsun. Yürü, git, çık minareye ezanı oku, sevabı kazan. Çok sevap. Çok büyük mükâfat.

Bir de bizim Ali Rıza Hakses diye diyanet işleri başkanı vardı. Eskiden Fatih müftüsüydü o, babamda onun daveti üzerine, onun yanında tüccardı. Onun yanında vazifeye başlamıştı. O da şuradan, yine bir hafız komşusu vardı tüccarlardan.

Demiş ki Hafız Necati kardeşim; biz hem hafızız hem de burada ticaretle meşgul oluyoruz. Ayıp oluyor bize. Zamanımızı böyle şeyle harcamak. Çoluk çocuğumuz bu işi bizden daha güzel yapıyor. Gel biz diyanete gidelim Müftülüğe vazife isteyelim. Biz dini vazife yapalım demiş. Allah rahmet eylesin Hüseyin Karagözoğlu diye çok mübarek, sağlam bir âlim kişi idi. Nur içinde yatsın. Babamda peki abi demiş. Yani biraz köyümüze de yakın onların yeri. Oradan bir ahbaplık ta var. İstanbul da ticaretten de bir ahbaplıkları var. Olur, haklısın pek ala. Müftülüğe gitmişler. Müftü bunları bir görmüş. Bakmış pırlanta. Bir tanesini hemen bir camiye imam hatip tayin etmiş. Hüseyin Karagözoğlu’nu. O zaman imam hatip kolay bulunmuyor, dini ilimleri bilen insan kolay bulunmuyor. Hem hafız. Hem de böyle eline kalemi bir aldı mı, beş dakika da on dakika da hutbe döktürürmüş. O kadar muntazam kitap gibi konuşurdu. Böyle bilgili hafızası kuvvetli, böyle şey bir insandı. Sağlam bir insandı. Konuşması da sağlamdı. Nasılsın evladım? Bilmem ne. Yani eğmek bükmek bir şey yok. Tam çelikten yapılmış gibi bir adamdı. Gitmişler, babam da artık o da imam olacak.

Müftü bırakmamış Ali Rıza Efendi. Sen demiş yazın güzel senin ya demiş oooo ne kadar güzel. Sen demiş bana yardımcı kal demiş. Fatih müftülüğünde kaldı. Sonra o Ali Rıza Hakses. Sonra Diyanet İşleri Başkanlığına kadar yükseldi. Diyanet işleri başkanı yaptılar onu. Altmışlı yıllardan sonra. Diyanet işleri başkanı oldu. Ben makamında da başkanlık makamında da ziyaret ettim. Ankara da o zaman itfaiye meydanının yanında idi diyanet işleri başkanlığı. Kocatepe cami falan yapılmamıştı. Oralarda değildi. Küçük aykırı bir bina vardı şöyle. İçerlek, Hergeleci Meydanı derler bir yer vardı. Onun biraz ilerisinde idi. Ulus’tan böyle gençlik parkın gitti mi, gençlik parkını geçince, biraz ilerde solda bir girinti yerde idi. İkinci derecede bir bina idi. Yani böyle alımlı gösterişli bir bina değildi. O diyordu ki ben kalabalık yerlerin camilerine, en güzel sesli müezzinleri kaydırırım, oralara tayin ederim, neden?

Ahali ezanının güzelliğinden hayran kalsın diye. Çünkü kalabalık. Öteki mahalle camilerine bilmem neyse öteki müezzinler ama kalabalık yerlerin camilerine sesi makamı bilen, mesela, sabah ezanını oku. Okuyor sabah ezanını Ooo olmadı. Niye? E sabahleyin bu makamdan okunmaz ki, diyorlar. Hoppala. Ne makamı ya. Bizim makamdan falan haberimiz yok. İşte Allahu Ekber, Allahu Ekber diye bağırıyoruz. Ohooo sabahleyin falanca makamdan okunursa, uyku arasında mışıl mışıl uyurken, tatlı duygularla uyanırmış da, ah vah vah edermiş de o güzel duygularla kalkarmış falan. Onun için şu makamdan okunurmuş. Öğleyin bu makamdan okunurmuş. İkindi de bu makamdan okunurmuş. Makamlar değişiyor. Günün saatlerine göre. Çünkü sabahleyin uyku da. Nazlı nazlı yatıyor. Mışıl mışıl uyuyor. Tatlı tatlı kaldıracak onu. Hadi aslanım sen ağasın, paşasın, ibadet uykudan daha hayırlıdır, hadi şu nefsini yen, şu şeytanın bacağını çatır çutur kır, kalk bilmem ne falan. Onun için başka türlü okunuyormuş.

Birisini anlattılar. Biz Ankara da Ulus’a gelirdik. Otobüsler Ulus’tan kalkardı, minibüsler Ulus’tan kalkardı, kuyruğa girerdik, soğukta beklerdik. Sıramız gelirdi. Minibüse binerdik. Öyle herkesin arabası marabası burada, hanımın arabası, çocuğun arabası, beyin arabası, bir tane kamyonet bir tane bilmem ne kamyon, bir tane otomobil. Onu da evin arkasında iki tane duruyor falan. Öyle yok, öyle değildi. Kuyrukta beklerdin. On beş dakika soğukta. Ankara’nın ayazı bastırdı mı ooo. Ekim, Kasım, Aralık, Ocak, Şubat. Alimallah böyle insanın bakarken, bakışları donar, küt diye yere düşer bakışları, o kadar. Nefesi donar. Taaa şeye geldiği sırada, minibüse bineceği sırada, tatlı sesli müezzin, Zincirli Camiinde okur mu akşam ezanını veya yatsı ezanını. Hadi bu kadar kuyruğu bekledik ne olacak? Namaza çağırıyor müezzin. Burada da vaktimiz geldi. Çıkarsak o kadar daha bekleyeceğiz. Hadi Allah’ın rızasını kazanayım de sevap olsun der. Bir daha bekleyim ne olursa olsun. Hadi zincirli camiinde namaza.

Böyle Albayın birisi tam böyle kuyrukta vasıtaya yaklaşmış, müezzin bir ezan okumuş, bayılmış albay. Demiş şu adamın hatırına camiye gideceğim demiş. Ya adamın hatırına falan gidilmez. Allah rızası için gidilir ama müezzini çok beğenmiş. Fatih camiinde bir âmâ müezzin vardı. Bilmiyorum hala var mı ben orda iken. Hoparlörde açık. Fatih camii de tam tepenin üstünde. Bu tarafa baktı mı Haliç’i görür, şu tarafa baktı mı Marmara’yı görür, şu tarafa baktı mı Edirne kapıyı görür, bu tarafa baktı mı Beyazıt’ı görür. Tepede. Fatih Sultan Mehmet öyle yere yapmış camiyi. Bir ezan okur. Musiki üstadı. Makamların alasını biliyor. Gözleri kör ama Allah kabiliyet vermiş. Bir nefes vermiş. Sanki nefes ambarı göğsü. Ambar bitmiyor. Bir ezanlar okur. Cuma günleri bir salât u selâmlar getirir.

Arkadaşlara dedim ki; bakın bunların kıymetini bilmiyorsunuz. Kalkın bunları teype alın. Çünkü her sabah bir başka hüner gösteriyor müezzin. Bunlar gider sonra arasan da bulamazsın. Bant’a alın bunları dedim. Aldılarsa aldırlar. Almadılarsa bilmem artık ne oldu. Bizim rahmetli Muammer Dolmacı’nın da sesi çok güzeldi. Çok yanık ilahi okurdu. Bayılırdınız duysaydınız. Yahu şunu bant’a alın ilahilerini. Şeye de gitmiş. Musiki ustalarına da gitmiş, onlardan öğrenmiş ilahileri eskiden. Yani bizim tekke de hadi Muammer bir ilahi oku derdi hocamız. Böyle tam musikiyi bilerek, sesi de yanık ve tatlı, ilahileri de çok bilirdi yani sayı olarak ta çok bilirdi. Alacağız, edeceğiz, he falan derken, bir sabah haber geldi ki Ankara'ya girerken şoförü uyumuş. Yanda duran bir tırın, görmemişler durduğunu alacakaranlıkta, arkadan altına girmişler. İnnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn. Cenaze namazını kıldırdık Isparta'da. Süleyman Demirel bile arkamda kıldı. Ben imam oldum. O arkamda namaz kıldı. Kimler?

Türkiye’nin her yerinden en meşhur insanlar geldi. İşte böyle müezzin ezanı bitirinceye kadar böyle durur. Ne kadar büyük şeref. Cenâb-ı Hak elini müezzin in başına koyuyor. Ne demekse, nasıl bir halse, ne oluyorsa, ne mübarek bir durumsa öyle olur.

Ve innehû le-yağfiru lehû. Ve Allahu Teâlâ hazretleri bu müezzini affı mağfiret eder. Medde savtihî. Sesinin uzattığı kadar sesini. Sesi uzunluğunca mağfiret eder. Bu ne demek?

Sesi uzunluğu kadar mağfiret eder ne demek?

Müezzini mağfiret ediyor. Medde savtihî. Sesinin uzatması kadar. Yani ne kadar sesi uzatırsa, ne kadar yükseltirse o kadar çok mağfiret eder mi demek? Yoksa sesi nereye kadar uzanıyorsa o kadar mı mağfiret eder demek?

Hani çocuğa soruyorsun. Gel bakalım buraya küçük. Geliyor tıpış tıpış. Göster bakalım beni ne kadar seviyorsun. Şu kadar seviyorum. Daha daha? Şu kadar seviyorum. Daha daha? Şu kadar seviyorum. Ha tamam. Yani böyle sevgi böyle ölçülmez ama işte çok sevdiğini öyle şey yapıyor.

Acaba sesinin uzandığı yere kadar mağfiret eder. Yani o kadar mı büyük mağfiret ediyor. Büyüklüğünü mü ölçmek için göstermek için söylenmiş bu söz. Yoksa sesini uzatıp devam ettirdiği müddetçe, numaratör çalışıyor, mağfiret devam ediyor ediyor ediyor. Ne kadar uzatırsa o kadar çok mu mağfiret ediyor. Öyle mi demek. Yoksa başka hadîs-i şerîflerden biliyoruz. Sesi nereye kadar gidiyorsa, ne kadar mahlûk varsa hepsi müezzine dua edermiş. Taşlar ağaçlar, kuşlar, böcekler, zerreler her şey. Her şey şehadet edermiş, müezzinle beraber ve müezzine dua edermiş. Dağın, taşın, kurdun, kuşun, ağacın, yaprağın, çiçeğin, böceğin duasını alıyor müezzin.

Bizim köyde bir kör Ali vardı. Bir gözü kör. Küçükken tüfek tüfeğe oynamışlar. Kör etmiş nasıl. Babayiğit adamdı. Kemikli, yapılı, kalın sesli de bir adamdı. Ne derler tenör, bariton, bas. Bauuuabu bauuuuu. Kalın ses, ince ses, tiz ses, pes ses diyoruz ya. Beş kilometre uzakta bizim şey yalımız. Köyümüz tepede. Köyümüzün yalısı beş kilometre aşağıda. Köyden ezan okurdu, yalıda zeytin toplayanlar ezanı duyarlarmış. Hoparlör yok o zaman. Hoparlör yok. Öyle koca sesliydi bende hatırlıyorum. Kolundan tutarlardı camiye getirirlerdi. Kalın sesli bir kimseydi. İki gözü de kördü. Görmezdi. Ama öyle kalın, çok sesli. Yani sesini ne kadar duyurursa o kadar iyi. Haa vakit olmuş bak. Ezan duyuluyor. Hadi namaz kılalım. Bırakın şimdi zeytin toplamayı falan. Şu namazı kılıverelim de ondan sonra devam edelim. Namaz vaktini bildiriyor. Şimdi her şey kolaylaştı. Füf füf yapıyorsun, vuv vuv ses çıkıyor. Hafifçe bir okuyorsun, gümbür gümbür ses etrafa dağılıyor. Hoparlör çıktı. Bilmem eee hoparlör çıktı, yasak ta çıktı. Sesini uzattırmıyor şimdi hükümet.

Neden? Rahatsız olurmuş. Biz bizim mahalleye cami yaptık. Ankara'da merkez bankası evleri mahallesi. Minarenin hoparlörünün kablolarını kesiyorlar. İkide bir. Neymiş biz burada camii istemiyoruz. Minare istemiyoruz. Neden? Sabah ezan okununca çocuklarının uykuları kaçıyormuş, saatleri bozulacakmış. Uyku bölünürse. Dayak istiyorlar. Cenâb-ı Hakk’ın nimetlerini yiyiyor da Cenâb-ı Hakk’ın ezanı okunurken o kadar sevdiği ezan, okutturmamaya çalışıyolar.

Fe-iza ferağa. Ezanı bitirdiği zaman müezzin. Kâle’r-rabbü. Allahu Teâlâ hazretleri o zaman buyurur ki; Sadakte abdî. Ey kulum sözlerini doğru söyledin, doğru sözler söyledin. Çünkü Allahu Ekber. Eşhedü en lâ ilâhe illallâh. Eşhedü enne Muhammeden Resûlullah. Hayyealessalaah hayyealalfelah. Yani ezanın bütün sözleri doğru. Doğru sözler söyledin ey müezzin. Doğru sözler seslendin der. Ve şehidte şehâdete’l-hakk. Ve hak, hakikatlere şahitlik ettin. Onu bildirdin. Eşhedü en lâ ilâhe illallâh. Ben şahitlik ederim ki; Allah’tan başka ilah yoktur. Ve eşhedü enne Muhammeden resûlüllah. Ve Şehadet ederim ki; Muhammed onun elçisidir, resûludür. Hak şeylere, şehadet ettin der. Doğru söyledin der Cenâb-ı Hak. Takdir eder. Takdir buyurur kulunu.

Ondan sonra da der ki.

Fe-ebşir. Hadi sana müjde, müjdeler olsun. Cenâb-ı Hak bir kulunu müjdelerse daha ne istiyor kul. Başkasının müjdesine mi benzer. Cenâb-ı hak diyor ki müjdeler olsun. Demek ki, ne mükâfatlar gelecek.

Onun için Hz. Ömer radıyallahu anh efendimiz, halife olmasaydım, halife seçilmeseydim müezzinlik yapardım demiş. Halife olduğu için imamlık yapıyor. İmam. Namazı kıldırıyor. O vazife olmasaydı, müezzinlik yapardım. Çünkü müezzinlerin sevabı çok.

Müezzinlik sırf sevap. Kemiksiz et. Lop et. Gayet güzel yağsız, kemiksiz. Tam makbul en kıymetli yeri etin en güzel. İmamlık, imamlık sorumluluk. Doğru okuyacak, abdest i güzel olacak, kafası düzgün olacak, aklına bir şey getirmeyecek, Cenâb-ı hakkın huzurunda cemaati temsil ediyor, halini harekine, adabına dikkat edecek. Bir şey oldu mu, bütün cemaatin sorumluluğu ona yüklenir. Yanlışlık yaptı mı?

Adamın birisi namaza durmuş. Arkasında kardeşi varmış. Meczup. Akıllı falan değil. Deli gibi ama acayip delilerden. Möööö demiş arkadan, namaza durduktan sonra. Gitmiş anasına şikâyet etmiş imam. Demiş yahu şu kardeşim beni çok mahcup etti şeyde namazda. Tam ben Allahu Ekber dedim, Subhanekeyi okudum. Fâtiha’yı okuyacağım. Arkadan öküz gibi bağırdı. Mööö dedi.

Evladım niye böyle yaptın? O meczupa soruyor annesi. Demiş anacım. Meczup ama öyle yakan yıkan delilerden değil. Başka türlü bir şey. Herkes meczup sanıyor. Anacım demiş, sen kendisine sor bakalım. Ben möö dediğim zaman aklında ne vardı?

Evladım demiş o zaman neyi düşünüyordun sen namazda? Annecim demiş, tam o sırada aklıma öküz geldi. Tarlada mı bıraktım, ahıra mı götürdüm, bilmem şöyle mi oldu, böyle mi oldu, diye namazda. Hakikaten şeytan namaza durdu mu insanın aklına en olmadık şeyleri getirir. Yani tabii Cenâb-ı Hakkın huzurunda insan öküz düşünme yeri mi orası?

Tabii öteki meczup ama kalp gözü açık, basireti açık. O Öyle öküzü düşündü diye arkadan möö demiş. Namazı bırakmış gitmiş. Böyle namaz olmaz diye. Yani öküzü düşünerek namaz mı olur?

İmamlık sorumluluk demek. Ama müezzinlik, kemiksiz, yağsız, kıymetli, en pahalı yeri etin. Neresi ise artık adını siz biliyorsunuz.

Allah bizi hep sevaplı işleri yapmaya muvaffak eylesin.

El Fâtiha.

Rahmet İklimi: Üç Aylar

Kısa ve Öz Sohbetler

Server Yayınları

Dinle Hata Bildir/Öneride Bulun Not Ekle

Server Kürsü

Namaz Vakitleri

20 Şevvâl 1446

18 Nisan 2025

İmsak

04:43

Güneş

06:15

Öğle

13:09

İkindi

16:52

Akşam

19:52

Yatsı

21:19

Mehmed Zahid<br>KOTKU

Mehmed Zahid
KOTKU

Hakkında

Hadis Dersleri (MZK)

Cuma Sohbetleri (MZK)

Münebbihat Dersleri

Mahmud Es’ad<br>COŞAN

Mahmud Es’ad
COŞAN

Hakkında

MEC YÂD ve Belgeseller

Hadis Dersleri (MEC)

Cuma Sohbetleri (MEC)

Tefsir Dersleri

Tasavvuf Sohbetleri

Mübarek Gün ve Geceler

Gurbet Sohbetleri

Hac ve Umre

Aile Eğitim Kampı Konuşmaları

Anma Programları

Konferanslar

Sorular ve Cevaplar

Diğer Çeşitli Konuşmalar

Muharrem Nureddin<br>COŞAN

Muharrem Nureddin
COŞAN

Hakkında

Konuşmalar

Mübarek Gün ve Geceler

Önemli Mesajlar

Basın Bildirileri

Tüm Sohbetleri Listele

Kısa ve Öz Paylaşımlar